در باره پاره اى از خوهاى خدا دوستان

424.وَ قَالَ (علیه السلام) :إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِینَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ يُمِیتَهُمْ وَ تَرَكُوا مِنْهَا مَا عَمِلُوا.  

«1288»

أَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ وَ رَأَوُا اسْتِكْثَارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلَالًا وَ دَرَكَهُمْ لَهَا فَوْتاً  أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ النَّاسُ وَ سِلْمُ مَا عَادَى النَّاسُ بِهِمْ عُلِمَ الْكِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْكِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا لَا يَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا يَرْجُونَ وَ لَا مَخُوفاً فَوْقَ مَا يَخَافُونَ.

ص1288

امام علیه السّلام (در باره پاره اى از خوهاى خدا دوستان) فرموده است : 1-دوستان خدا آنانند كه بباطن (نیست شدن) دنیا بنگرند هنگامیكه مردم بظاهر (زینت و آرایش) آن مى نگرند، و بپایان آن بپردازند (توشه سفر مرگ آماده نمایند) هنگامیكه مردم به امروز آن مى پردازند (در صدد بدست آوردن كالاى آنند) 2 پس مى میرانند از دنیا آنچه را كه مى ترسند ایشان را بمیراند (از آنچه سبب عذاب و كیفر الهىّ است دورى مى نمایند) و رها میكنند از آن آنچه را كه مى دانند ایشان را رها خواهد نمود (به كالاى آن دل نمى بندند چون مى دانند از ایشان جدا خواهد شد) و مى بینند كه بسیار بهره بردن دیگران از دنیا كم بهره بردن است (نسبت به بهره آخرت) و دریافتنشان دنیا را (موجب) از دست دادن (سعادت جاوید) است، 3 ایشان دشمنند آنرا كه مردم با آن آشتى هستند و آشتى هستند آنرا كه مردم با آن دشمنند (از خواهش نفس دورى گزیده و در برابر آن ایستادگى مى نمایند) 4 بسبب ایشان كتاب دانسته شد (مردم به احكام قرآن پى بردند) و با آن كتاب آنها شناختند، و بایشان كتاب بر جا ماند (از تغییر و تبدیل و كم و زیادة شدن محفوظ ماند) و با آن كتاب آنها بر پا ماندند (آنچه داشتند از آن گرفتند) 5 امید و آرزویى بالاتر از امیدشان (پاداش خداوند سبحان) و ترسى بالاتر از ترسشان (كیفر الهىّ) نمى بینند.